- пасыл
- үст. жерг. Қайтара, мәрте, рет. Атасы хан Абылай – дегдар, асыл Тараған тұқым шашып неше п а с ы л. Әуелден хан баласы еленген бе, Солардан келе жатқан төре Нәсіл (Нысанбай жырау: Нар заман., 175).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
